Historia powstania placówki i działalność sióstr Służebniczek
Dnia 6 marca 1880 Zgromadzenie kupiło grunt wraz zabudowaniami od ks. Józefa Urbanka T.J. w Korczynie dla nowicjatu w Starej Wsi. Cztery siostry przybyły do Korczyny 21 lipca 1880 r. i od razu zajęły się gospodarstwem i pielęgnacją chorych we wsi. Po przeprowadzeniu drobnych remontów w 1882 roku w miesiącach letnich, gdy rodzice mieli najwięcej pracy w polu, zaczęły gromadzić dzieci. W 1903 rozpoczęto budowę nowego domu, przy którym ks. bp. J. S. Pelczar chciał własnym kosztem dobudować przytulisko dla starców, jednak do realizacji tego nie doszło z różnych przyczyn min.: dom korczyński miał być przeznaczony dla nowicjatu, a w przyszłości dla sióstr seniorek. Rok później 3 listopada, poświęcono nowo wybudowany obszerny dom, w którym otwarto ochronkę. W miesiącach zimowych siostry prowadziły wieczornice oraz kursy kroju, szycia i haftu. Opiekowały się chorymi służąc podstawowa pomocą medyczną.
W roku 1914 zawieszona została praca z dziećmi. Siostry zajęły się kościołem parafialnym dbając o czystość i wystrój. W czasie działań wojennych w roku 1915 w domu kwaterowali żołnierze. Dom służył również jako schronienie dla wielu rannych i chorych. Po wojnie wznowiono pracę ochronki, siostry zaczęły na nowo gromadzić młodzież żeńską na wieczornicach prowadząc również Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Żeńskiej. Nie zaniedbywały pracy wśród miejscowych chorych oraz obowiązków przykościelnych. Udzielały również stancji w czasie roku szkolnego dziewczynkom z sąsiednich wiosek, które w Korczynie kontynuowały naukę w szkole powszechnej, ze stancji korzystała min. Maria Sznajder późniejsza M. Gen. Sylwia.
Taki stan trwał do wybuchu II wojny światowej. Ochronka dla dzieci pod czas okupacji nie funkcjonowała. Budynek był w tym czasie zajmowany przez różne instytucje i osoby. Na przełomie 1939/40 roku część domu zajmowali Niemcy. W czasie działań wojennych PCK w sali ochronkowej umieścił chorych i rannych, tworząc tymczasowy szpital. Rada Główna Opiekuńcza zorganizowała punkt dożywiania, w tym też czasie siostry odważnie pomagały uciekinierom, dając wyżywienie i mieszkanie. W ochronce prowadzone był również zajęcia szkolne. W 1944 roku dom został zajęty przez milicję, a następnie przez repatriantów ze wschodnich terenów Polski. Okresowo mieścił się tam sztab wojsk niemieckich. Dom uległ w tym czasie poważnym zniszczeniom.
Po zakończeni działań wojennych siostry zaczęły gromadzić dzieci w ochronce, która została przekształcona w Przedszkole „Caritas”. W tym czasie, z inicjatywy Państwowego Komitetu Opieki Społecznej otwarto kuchnię ludową. W roku 1948 staraniem Koła Rodzicielskiego urządzono festyn, z którego zebrane fundusze przeznaczono na remont przedszkola i domu zniszczonego wskutek działań wojennych. W roku 1950 został przejęty przez Skarb Państwa grunt oraz inwentarz. Pole zwrócono kilka lat później, z którego część została sprzedana, a część pochodzącą z posagu sióstr Urbankównych zwrócona rodzinie. Siostrom zostało jeszcze kilka hektarów pola, które stanowiło utrzymanie po przejęciu przedszkola przez Inspektorat Oświaty, co miało miejsce 7 sierpnia 1962 roku. Siostry zawiesiły pomoc chorym, gdyż nie było siostry z uprawnieniami pielęgniarskimi.
Po zawaleniu się stodoły, wybudowano budynek gospodarczy, w który od 1966 roku utworzono punkt katechetyczny dla dzieci szkolnych, w którym siostry katechizowały ok. 20 godz. tygodniowo. W 1968 r. siostry rozpoczęły również zajęcia dla dzieci przedszkolnych w każdą niedzielę. Jedna z sióstr podjęła obowiązki zakrystianki. Organizowały z młodzieżą szkół średnich okolicznościowe przedstawienia. Na początku lat 70- tych jedna z sióstr podjęła katechizację dzieci przy parafii św. Wojciecha w Krośnie.
W 1969r. Przeprowadzono remont nadzorowany był przez władze powiatowe, gdyż w domu sióstr działało Przedszkole Państwowe, które 31 lipca 1976 roku opuściło dom sióstr. Władze Oświatowe zaplombowały pomieszczenia przez siebie zajmowane, z przeznaczeniem na świetlicę i stołówkę. Siostry podjęły od razu starania o odzyskanie własności, najpierw zamykając i zaryglowując wejście do sal przedszkolnych, a następnie interweniując u odpowiednich władz. Poczynania te przyniosły pozytywny skutek i przywrócono siostrom zajęte wcześniej sale. Po odmalowaniu w jednym z pomieszczeń utworzona została kaplica, a w pozostałych zaczęto gromadzić dzieci. W latach osiemdziesiątych ochronka działała już przez cały roku oprócz sierpnia. W tym też czasie siostry przez kilka lat zapewniały mieszkanie i opiekę dwójce dzieci afrykańskich, których mama, samotnie je wychowująca, studiowała w Łodzi.
W roku 1990 po przejściu katechezy do szkół siostry zaprzestały katechizacji na terenie parafii św. Wojciecha. Podjęły pracę katechetyczną w miejscowej szkole podstawowej oraz w Przedszkolu Samorzadowym w Korczynie. Gromadzą dziewczynki na spotkaniach formacyjnych Krucjaty Eucharystycznej. Od 1 listopada 1997 r. dwie siostry pielęgniarki podjęły pracę w Wojewódzkim Szpitalu w Krośnie i pracowały tam do 2001 r.
Obecnie wspólnota sióstr liczy trzy siostry, które prowadzą Przedszkole Siostr Slużebniczek przy ulicy Ogrodowej 1 dotowane przez Urząd Gminy w Korczynie. Siostra sprawuje obowiązki dyrektorki i wychowawczyni. Siostra zakrystiana dba o wystrój kościoła i czystość bielizny kościelnej. Jedna siostra katechizuje w miejscowej Szkole Podstawowej i Przedszkolu Samorządowym, zajmuje się też prowadzeniem grupy –Krucjaty Eucharystycznej.
