Wspólnoty

Stanowi ciało doradcze, które pod kierownictwem Proboszcza Parafii lub Rektora kośœcioła – w ramach ustawodawstwa diecezjalnego – czuwa nad organizacją życia duszpasterskiego w danej wspólnocie wiernych. Kadencja Rady trwa 5 lat. Za swój podstawowy cel Rada Duszpasterska ma współodpowiedzialne wspieranie kapłanów w organizacji życia duszpasterskiego danej wspólnoty. Realizując ten cel opracowuje ona roczne plany duszpasterskie, koordynuje działalnośćœć grup duszpasterstwa specjalistycznego, koordynuje prowadzone formy duszpasterstwa, inspiruje działalnośćœ charytatywną, troszczy się o podejmowanie inicjatyw duszpasterskich uwzględniających zachodzące przemiany społeczno-kulturowe. W skład Rady Duszpasterskiej wchodzą trzy grupy członków: wybrani, urzędowi oraz mianowani przez Księdza Proboszcza. Członkami Rady mogą być jedynie praktykujący katolicy, którzy przyjęli sakrament bierzmowania i są znani nienagannych zasad moralnych.

Przewodniczący Rady:
Półchłopek Grzegorz

Wiceprzewodniczący Rady:
Bienia Elżbieta

Pelczar Marian

Członkowie:
Białas Anna
Długosz Marek
Fiołek Albert
Gazda Agata
Gazda Andrzej
Gonet Leszek
Jakubik Maria
Jakubik Zbigniew
Janaska Chryzostom
Janik Grzegorz
Kaczor Wiesław
Korona Marek
Korona Ryszard
Korona Władysław
Kraś Jacek
Leśniewski Sławomir
Mięsowicz Mieczysław
Mięsowicz Wacław
Paradysz Edward
Paradysz Lidia
Pelczar Robert
Półchłopek Janina
Półchłopek Władysław
Prajzner Elżbieta
Pudło Józef
Rysz Stanisława
Różycki Andrzej
Samborski Grzegorz
Sikora Marian
Szmyd Mirosław
Szostak Stanisław
Śliwiński Stanisław
Śnieżek Paweł
Wiklowski Krzysztof
Wilusz Andrzej
Winiarski Tadeusz
Wojnar Kazimierz
Wojnar Stanisław
Wojnar Tadeusz
Zych Adam
Zych Edward

„Bądźmy świadkami miłości”, bo „Bóg jest Miłością”, a każdy, kto z Boga pochodzi daje świadectwo wiary owocującej przez miłość”. Ks. Arcybiskup Józef Michalik

Akcja Katolicka jest organizacją kościelną, której celem jest pogłębianie formacji chrześcijańskiej oraz organizowanie współpracy katolików świeckich z hierarchią kościelną, w prowadzeniu misji apostolskiej Kościoła. W Polsce działa ona od 1930 r., a jej wznowienie, po przymusowej przerwie w okresie powojennym, nastąpiło na prośbę Papieża Jana Pawła II, który zwrócił uwagę na brak tej formy duszpasterskiej w Polsce: „która kiedyś była tak żywa i przyniosła tyle wspaniałych owoców. Trzeba więc, aby na nowo ożyła”. 

W Archidiecezji Przemyskiej Arcybiskup Józef Michalik erygował stowarzyszenie w 1995 r. Również w naszej parafii zaangażowanie Księdza Proboszcza oraz grupy wiernych, dało podstawy do zawiązania Akcji Katolickiej. Rok 2010 jest już VII rokiem pracy POAK w Korczynie. Członkowie POAK w Korczynie (12 osób) modli się w kościele parafialnym, a równocześnie Sanktuarium Św. J. S. Pelczara. Spotkania formacyjne odbywają się raz na miesiąc. Asystentem kościelnym jest Ksiądz Prałat Edward Sznaj – proboszcz parafii i kustosz sanktuarium. Członkowie POAK odważnie głoszą naukę Chrystusa nie tylko w świątyni, ale i również w codziennym życiu. Wyrażają to m. in.  angażując się w życie parafii, uczestnicząc w różnych nabożeństwach, pomagając ubogim i potrzebującym. Pamiętając, że „żniwo … wielkie ale robotników mało….” zachęcamy wszystkich tych, którym nie jest obojętne głoszenie Chrystusowej Ewangelii, aby dołączyli do POAK. Patronem Akcji Katolickiej jest św. Andrzej Bobola.

Niektóre zadania Parafialnego Oddziału Akcji Katolickiej:

  • Spotkania formacyjne (m. in. modlitwa, wspólny śpiew, dyskusja, rozważania)
  • Prowadzenie gazetki
  • Kolportaż pism katolickich
  • Udział w nabożeństwach (m. in. W Nowennie ku czci św. J. S. Pelczara, nabożeństwach pierwszo piątkowych, Drogi Krzyżowej)
  • Udział w adoracji (w każda niedzielę)
  • Pomoc ubogim, potrzebującym
  • Modlitwa w intencji m. in.  rodzin, chorych, cierpiących, zmarłych, kapłanów
  • Pielgrzymki ( m. In . Do Strachociny, Częstochowy, Przemyśla)
Deklaracja członkowska

Ja, niżej podpisanym po odbyciu wymaganego okresu stażu kandydackiego deklaruję wstąpienie do Akcji Katolickiej.

Oświadczam, że:

  • Zapoznałem się z celem działania Akcji Katolickiej, którym jest pogłębianie formacji chrześcijańskiej oraz organizowanie bezpośredniej współpracy katolików świeckich z hierarchią kościelną w prowadzeniu misji apostolskiej Kościoła.
  • Znana mi jest rola Akcji Katolickiej jako organizacji w Kościele Chrystusowym.
  • Znany mi jest Statut Akcji Katolickiej.

Jako członek Akcji Katolickiej zobowiązuję się do przestrzegania postanowień Statutu. Chcę podejmować trud formacji i działalności organizacyjnej dla dobra Kościoła Powszechnego oraz w celu pogłębiania swojej wiary.

Codzienna modlitwa członka AK

Bądź uwielbiony Boże za łaskę chrztu świętego, dzięki której otrzymałem dar wiary i stałem się członkiem Twojego Mistycznego Ciała – Kościoła świętego. Dziękuję Ci, Panie, za powołanie mnie do apostolstwa i umacnianie mnie w nim. Dziękuję Ci Boże za obdarzenie mnie charyzmatem głoszenia Dobrej Nowiny współczesnemu człowiekowi w łączności z moim biskupem i proboszczem. Przeżywam wielkość mego powołania, lecz uświadamiam sobie także słabość i kruchość moją. Dlatego proszę Cię, Boże, Stwórco i Królu Wszechświata, byś wspierał mnie w budowaniu Twojego Królestwa.

Spraw, bym czynni uczestniczył w życiu Kościoła i Ojczyzny. Dodawaj mi sił i mądrości, bym modlitwą i apostolską działalnością uświęcał moje życie osobiste i rodzinne, pracę, wypoczynek i całe życie społeczne. Ześlij, proszę, światło Ducha Świętego, bym Twoją pomocą wsparty potrafił formować siebie i innych w duchu Ewangelii i nauki Kościoła Katolickiego.

Spraw, bym apostołując w Akcji Katolickiej był dyspozycyjnym, wiernym podjętym postanowieniom, gotowym do wyrzeczeń i wytrwałym w przeciwnościach. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Święty Andrzej Bobola- patron Akcji Katolickiej

„Ludzie święci, błogosławieni, a szczególnie męczennicy są tymi, dzięki którym umacnia się wiara w Chrystusa.”kard. Józef Glemp

Święty Andrzej Bobola urodził się najprawdopodobniej 30 listopada 1591 r. w Strachocinie. W latach 1606-1611 studiował w szkole jezuickiej w Braniewie, następnie (31 lipca 1611 roku) wstąpił do tego zakonu i nowicjat odprawił w Wilnie. Spowiednikiem św. Andrzeja Boboli w nowicjacie. był ks. Wawrzyniec Bartilius.

Śluby zakonne złożył 31 lipca 1613. W latach 1613-1616 studiował filozofię na Uniwersytecie Wileńskim; w latach 1618-1622 studiował tam również teologię, nie zdał jednak ostatniego, najważniejszego egzaminu. 12 marca 1623 otrzymał święcenia kapłańskie.

Następnie przez rok był rektorem kościoła w Nieświeżu. W latach 1624-1630 był kaznodzieją i spowiednikiem w kościele św. Kazimierza w Wilnie. Sprawował też funkcje rektora i doradcy prepozyta w tym kościele.

2 czerwca 1630 złożył profesję czterech ślubów zakonnych w kościele św. Kazimierza w Wilnie, po czym został superiorem (przełożonym) domu zakonnego w Bobrujsku w latach 1630-1633. Następnie pracował w Płocku, Warszawie i ponownie w Płocku, w Łomży, Pińsku i Wilnie.

„Ujrzałem pod ołtarzem dusze zabitych dla słowa Bożego i dla świadectwa jakie mieli.”Ap 6, 9

16 maja1657 podczas powstania Chmielnickiego dostał się we wsi Mohilno w ręce Kozaków. Zamęczono go w okrutny sposób na śmierć w rzeźni w Janowie Poleskim.

Beatyfikacja świętego odbyła się 30 października 1853, a kanonizacja 17 kwietnia 1938. Relikwie świętego znajdują się w Jego sanktuarium w Warszawie. Sanktuarium św. Andrzeja znajduje się również w Strachocinie.

Od 16 maja 2002 r. św. Andrzej Bobola jest drugorzędnym patronem Polski. Jest również patronem m.in. archidiecezji warszawskiej i warmińskiej.

Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 16 maja.

Modlitwy do świętego Andrzeja Boboli

Modlitwa błagalna o łaskę za wstawiennictwem świętego Andrzeja Boboli

Święty Andrzeju Bobolo, któryś tak ukochał Pana naszego, Jezusa Chrystusa, że od młodości poświęciłeś się na Jego służbę i całkowicie oddałeś się zjednywaniu dlań dusz przykładem życia i słowem, nie szczędząc żadnych trudów, aż wreszcie śmiercią męczeńską uwieńczyłeś swoje apostolskie życie: błagam Cię przez Twe zasługi u Boga i miłość, jaką ku Niemu żywiłeś, wyjednaj mi łaskę, której tak bardzo pragnę, mianowicie ……….. (wymienić prośbę). Wspieraj mnie także w ciągu całego życia mojego, abym za Twoim przykładem zawsze pozostawał w zjednoczeniu z Sercem Jezusa i pod opieką Jego Matki Niepokalanej. Amen.

Litania do świętego Andrzeja Boboli

Kyrie, eleison. Chryste, eleison. Kyrie, eleison.
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże – zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Święta Maryjo – módl się za nami.
Święty Andrzeju Bobolo,
Święty Andrzeju, wierny naśladowco Dobrego Pasterza,
Święty Andrzeju, napełniony Duchem Bożym,
Święty Andrzeju, czcicielu Niepokalanie Poczętej Maryi Panny,
Święty Andrzeju, duchowy synu świętego Ignacego Loyoli,
Święty Andrzeju, miłujący Boga i bliźnich aż do oddania życia,
Święty Andrzeju, w życiu codziennym oddany Bogu i bliźnim,
Święty Andrzeju, zjednoczony z Bogiem przez nieustanną modlitwę,
Święty Andrzeju, wzorze doskonałości chrześcijańskiej,
Święty Andrzeju, Apostole Polesia,
Święty Andrzeju, powołany przez Boga do jednoczenia rozdzielonych sióstr i braci,
Święty Andrzeju, gorliwy nauczycielu dzieci i ludzi religijnie zaniedbanych,
Święty Andrzeju, niezachwiany w wierze mimo gróźb i tortur,
Święty Andrzeju, wytrwały w największych cierpieniach,
Święty Andrzeju, męczenniku za jedność chrześcijan,
Święty Andrzeju, męczenniku i apostole,
Święty Andrzeju, apostołujący po śmierci wędrówką relikwii umęczonego ciała,
Święty Andrzeju, wsławiony przez Boga wielkimi cudami,
Święty Andrzeju, chlubo naszej Ojczyzny,
Święty Andrzeju, wielki Orędowniku Polski,
Święty Andrzeju, proroku zmartwychwstania Polski po trzecim rozbiorze,
Święty Andrzeju, nasz wielki Patronie,
Abyśmy wszyscy chrześcijanie stanowili jedno, – uproś nam u Boga.
Abyśmy nigdy od naszej wiary nie odstąpili,
Abyśmy żadnego grzechu ciężkiego nie popełnili,
Abyśmy za popełnione grzechy szczerą pokutę czynili,
Abyśmy dla naszego zbawienia gorliwie z łaską Bożą współpracowali,
Abyśmy Bogu wiernie służyli,
Abyśmy Najświętszą Maryję Pannę jako Matkę miłowali,
Abyśmy w znoszeniu wszelkich przeciwności wytrwali,
Abyśmy z Tobą nieustannie Bogu chwałę oddawali,
 
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata – przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata – wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata – zmiłuj się nad nami.
 
K. Módl się za nami, święty Andrzeju Bobolo,
W. Abyśmy się stali godni obietnic Chrystusowych.
 
Módlmy się:
Boże, nasz Ojcze, Ty przez śmierć umiłowanego Syna chciałeś zgromadzić rozproszone dzieci. Spraw, abyśmy gorliwie współpracowali z Twoim dziełem, za które oddał życie święty Andrzej, Męczennik. Prosimy o to przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

O Ruchu

Ruch Światło-Życie jest jednym z ruchów odnowy Kościoła według nauczania Soboru Watykańskiego II. Gromadzi ludzi różnego wieku i powołania: młodzież, dzieci, dorosłych, jak również kapłanów, zakonników, zakonnice, członków instytutów świeckich oraz rodziny w gałęzi rodzinnej, jaką jest Domowy Kościół. Poprzez odpowiednią dla każdej z tych grup formację Ruch Światło-Życie wychowuje dojrzałych chrześcijan i służy odnowie Kościoła przez przekształcanie parafii we wspólnoty wspólnot.

Znakiem Ruchu Światło-Życie jest starochrześcijański symbol fos-zoe (gr. słowa światło i życie splecione literą omega, tworzące krzyż).

Duchowość Ruchu Światło-Życie została wyrażona w „Drogowskazach Nowego Człowieka„. Małżonkowie żyjąc treścią „Drogowskazów” realizują je w „Zobowiązaniach Domowego Kościoła”.

Cel Ruchu Światło-Życie jest osiągany poprzez realizację programu formacyjnego. Każdy uczestnik Ruchu po ewangelizacji, prowadzącej do przyjęcia Jezusa Chrystusa jako swego Pana i Zbawiciela, uczestniczy w formacji w grupie uczniów Jezusa (deuterokatechumenat) a następnie we wspólnocie diakonijnej, podejmując konkretną służbę (diakonię) w Kościele i świecie. Ewangelizacja – katechumenat – diakonia, to trzy etapy drogi formacyjnej Ruchu Światło-Życie na wszystkich poziomach formacji.

Podstawowe metody realizacji programu formacyjnego to: metoda „światło-życie”, przenikająca wszystkie elementy programu formacyjnego, oaza rekolekcyjna i mała grupa formacyjna.

Specyfiką metody Ruchu Światło-Życie jest realizacja zasady „życie z życia” i zasady organicznego wzrostu.

Struktura ruchu jest zgodna ze strukturą Kościoła Małe grupy do których należą uczestnicy Ruchu, zasadniczo tworzą jego wspólnotę w parafii. Wspólnoty Ruchu utrzymują ze sobą łączność spotykając się na Dniach Wspólnoty.

Odpowiedzialność za całość Ruchu sprawuje Moderator Generalny Ruchu Światło-Życie. Na szczeblu kraju, diecezji i parafii odpowiedzialność pełnią moderatorzy krajowi, diecezjalni i parafialni. Każdy moderator pełni swą posługą wraz z zespołem diakonii. Diakonię moderacji mogą pełnić zarówno osoby świeckie, jak i duchowne.

Kapłani w Ruchu spełniają rolę moderatorów, a nie należący do niego – opiekunów. Spoczywa na nich odpowiedzialność za duchową formacją uczestników Ruchu i eklezjalność wspólnot.

Początki historii Ruchu sięgają pierwszej oazy, która odbyła się w r. 1954 Ruch Światło-Życie rozwinął się z oaz – rekolekcji zamkniętych prowadzonych metodą przeżyciową.. Przed rokiem 1976 Ruch był znany pod nazwą „Ruch oazowy”, „Ruch Żywego Kościoła”. Twórcą oazy, założycielem Ruchu i pierwszym moderatorem krajowym był ks. Franciszek Blachnicki (24 III 1921 – 27 II 1987). Ruch Światło-Życie powstał i rozwija się w Polsce a w ostatnich kilkunastu latach rozszerza się również poza jej granicami: na Słowacji, w Czechach, w Niemczech, na Białorusi, Łotwie.

Informacje za stroną Ruchu Światło-Życie

TY RÓWNIEŻ MOŻESZ ZOSTAĆ MINISTRANTEM!!!!
CHCESZ SIĘ CIESZYĆ WSPÓLNIE Z NAMI OBECNOŚCIĄ JEZUSA CHRYSTUSA?
CHCESZ SŁUŻYĆ BOGU PRZY OŁTARZU?
CHCESZ ABY LITURGIA STAWAŁA SIĘ CORAZ PIĘKNIEJSZA?
CHCESZ SPĘDZAĆ CZAS Z NAMI NA WSPÓLNYCH WYJAZDACH?
MINISTRANT TO NIE TYLKO SŁUŻBA – TO RÓWNIEŻ WSPÓLNOTA
ZAPRASZAMY WŁAŚNIE NA CIEBIE CZEKAMY!!!

Kim jest ministrant?

Ministrant to chłopak, który po odpowiednim duchowym przygotowaniu (formacji), realizuje (głównie przy ołtarzu) swoją wewnętrzną potrzebę służenia Bogu.

A poprzez solidną służbę przybliża się do Niego w swoim codziennym życiu.

Czym zajmuje się ministrant?

W pierwszej chwili wielu zapytanych o to ministrantów odpowiedziałoby, że służy Bogu przy ołtarzu. Taka odpowiedź jest jak najbardziej prawidłowa, jednak niepełna. Dlaczego? Aby to zrozumieć trzeba odpowiedzieć wcześniej na kolejne pytanie.

Co znaczy „być ministrantem”?

Z powyższego pytania wynika kilka innych:

  • Na czym polega ministrancka służba?
  • Kiedy i gdzie jest się ministrantem?
  • Kiedy i gdzie ministrant służy Bogu?

Odpowiedź jest krótka: „wszystkim, zawsze i wszędzie”.

Wynika to z tego, że tak jak kwadrat w całości jest kwadratem, człowiek w całości jest człowiekiem, tak samo ministrant tylko w całości może być ministrantem. Gdyby tak nie było, to służba, którą pełni byłaby tylko niewielką namiastką tego co kryje się pod słowami ” jestem ministrantem „.

W życiu każdego człowieka, nie tylko ministranta, pojawiają się takie oto elementy:

  • Modlitwa, czyli rozmowa z Bogiem.
  • Praca i nauka, czyli codzienne obowiązki.
  • Odpoczynek i rozrywka.

W każdej części dnia można służyć Bogu. Wypełniając codzienne obowiązki sumiennie i dokładnie, modląc się gorliwie w domu, w kościele, w szkole, przed i po jedzeniu oraz wybierając stosowne formy rozrywki i odpoczynku daje przykład osobą z swojego otoczenia. Oznacza to, że bez względu na to gdzie się znajduje , jaka jest pora dnia czy nocy, ministrant służy Bogu, dając świadectwo swojej wiary.

UWAGI DLA LITURGICZNEJ SŁUŻBY OŁTARZA

  1. Pełniący posługę przychodzą do kościoła przynajmniej 15 minut przed rozpoczęciem liturgii. Czas ten przeznaczamy na modlitwę, na duchowe przygotowanie się do uczestnictwa w Eucharystii lub nabożeństwie oraz na ubranie się, przygotowanie potrzebnych rzeczy, pomoc w ubraniu celebransa.
  2. Przychodząc do kościoła, udają się najpierw przed tabernakulum, aby oddać pokłon Chrystusowi. Powinni więc wchodzić głównym wejściem do kościoła. Jeżeli ktoś wchodzi przez zakrystię, to nie przyklęka w kąciku, lecz udaje się przed ołtarz, gdzie jest obecny Gospodarz tego domu.
  3. Udział służby liturgicznej we Mszy świętej nie może ograniczyć się do wykonywaniapowierzonych  im  czynności. Posługa ma ich prowadzić do pełniejszego włączania się w święte obrzędy, aby uczestniczyć w nich świadomie i owocnie.
  4. Spełnianieokreślonych   czynności w liturgii nie może mieć charakteru występu, lecz posługi. Należy więc podkreślać przekazywaną treść, a nie samego siebie.
  5. Wszyscy członkowie zespołu liturgicznego pełniący posługę w prezbiterium biorą udział w procesji wejścia i uczestniczą w całej liturgii na swoich miejscach. Do zakrystii wychodzą tylko w razie konieczności.
  6. Swoje czynności wykonują we właściwym czasie, bez pośpiechu, nigdy przed zakończeniem czynności poprzedzającej.
  7. Do Komunii Świętej przystępują pierwsi przed pozostałymi wiernymi.
  8. Swoją postawą i zachowaniem się dają wiernym przykład właściwego i pełnego uczestnictwa w Eucharystii.

„W pokorze upadam przed Tobą, o Boskie Serce Jezusa w Przenajświętszym Sakramencie utajone i przyrzekam Ci uroczyście, iż będę się starał wynagrodzić krzywdy, które Ci sam wyrządziłem lub inni wyrządzili coraz większą miłością i oddaniem się dla Ciebie.” 

św. Józef Sebastian Pelczar


Dnia 16 maja R.P. 2004

W I rocznicę kanonizacji Św. Józefa Sebastiana Pelczara oraz z okazji ustanowienia kościoła parafialnego w Korczynie, Sanktuarium ku czci Świętego Rodaka, Grupa Modlitewna pod Jego patronatem w odpowiedzi na zachętę Świętego do czci Eucharystycznego Serca Jezusowego podejmuje praktykę Pierwszych Piątków Miesiąca jako wynagrodzenie za grzechy, które ranią to Najświętsze Serce, a w szczególności:
*
Nie zawsze godne, a niejednokrotnie świętokradzkie przystępowanie do Komunii Świętej
*
oraz w intencji nawrócenia grzeszników.
Ponadto wdzięczni za dar Wiary i przynależności do Chrystusowego Kościoła, zobowiązujemy się do apostolstwa przez czynne uczestnictwo w życiu Kościoła Powszechnego i swojej Parafii.
Podejmując inicjatywę Grupy Modlitewnej Św. Józefa Sebastiana Pelczara w Korczynie włączam się w to Dzieło na okres przynależności do Grupy.
Nie będąc zaś formalnym członkiem Grupy w parafii, czy z poza parafii Korczyna, na dowolnie wybrany przez siebie czas.

Przyrzeczenie

Ja………… *w pokorze upadam przed Tobą,* o Boskie Serce Jezusa* w Przenajświętszym Sakramencie utajone* i przyrzekam Ci uroczyście,* iż będę się starał wynagrodzić krzywdy,* które Ci sam wyrządziłem* lub inni wyrządzili* przez praktykowania Pierwszych Piątków Miesiąca.*

Ponadto* wdzięczni za dar wiary* i przynależności do Chrystusowego Kościoła,* zobowiązujemy się do apostolstwa* przez czynne uczestnictwo w życiu Kościoła Powszechnego* i swojej parafii* coraz większą miłością* i oddaniem się dla Ciebie* Amen.

Takie są pczątki Grupy Modlitewnej Świętego Biskupa Józefa Sebastiana Pelczara. Młodzi już od lat w swojej formacji podejmują te wszystkie postanowienia w Uroczystość Najświętszego Serca Jezusowego.

Życie Grupy

Młodzi z Grupy Modlitewnej spotykają się w każdy piątek tygodnia. Spotkanie rozpoczyna się Eucharystią po której zebrani udają się na spotkanie formacyjne w Sali Domu Parafialnego.

Spotkania mają różny charakter. Oprócz śpiewu, wolnych rozmów i tak normalnie – spotkania z rówieśnikami, są konferencje, spotkania w grupach dzielenia i oczywiście w każdym miesiącu jest adoracja Najświętszego Sakarmentu.

Młodzież z Grupy przygotowuje także różne przedstawienia, kartki, uroczystości o czym w dalszej części – w Kronice.

Eucharystyczny Ruch Młodych jest ruchem międzynarodowym, korzeniami sięgającym Krucjaty Eucharystycznej założonej we Francji w 1916 r., a na ziemie polskie przeniesionej przez św. Urszulę Ledóchowską. Pierwsze oddziały Krucjaty powstały w Pniewach w roku 1925. W latach osiemdziesiątych Krucjata została odnowiona i zaistniała – podobnie jak w innych krajach – jako Eucharystyczny Ruch Młodych.

Dziś jest nas w Polsce ok. 13 tysięcy członków w 28 diecezjach.

ERM gromadzi dzieci i młodych, którzy:

– odkrywają Jezusa jako swojego Przyjaciela;

– razem przeżywają Ewangelię i dzielą się we wspólnocie swoją wiarą;

– kochają szczególnie Jezusa Eucharystycznego;

– w oparciu o Jego przyjaźń chcą budować nowy, lepszy świat.

Historia

Na międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym w Lourdes w 1914 r. stwierdzono potrzebę utworzenia dla dzieci organizacji o profilu eucharystycznym. Po orędziu papieża Benedykta XV, wzywającym dzieci całego świata do modlitwy o pokój, Krucjata Eucharystyczna zostaje założona przez O. Bessoer’sa TJ w 1916 r. jako organizacja dla dzieci w ramach Apostolstwa modlitwy, prowadzonego przez Księży Jezuitów. Pierwsze oddziały powstały we Francji, a następnie krucjata szybko rozszerzyła się w innych krajach. W 1921 r. Benedykt XV dokonał oficjalnego zatwierdzenia Krucjaty. Następny papież Pius XI zaraz po swojej koronacji w 1922 r. udzielił błogosławieństwa „rycerzom eucharystycznym”, których liczba dochodziła już wtedy do 900 tysięcy.

Na terenie Polski Krucjata została założona przez Bł. Urszulę Ledóchowską, założycielkę Zgromadzenia Sióstr Urszulanek SJK. Zetknąwszy się z Krucjatą we Francji, zapragnęła objąć jej działaniem dzieci w Polsce. Po porozumieniu się z O. Bessier’sem TJ i otrzymaniu aprobaty na to dzieło, Matka Ledóchowska zakłada pierwsze koło Krucjaty w Pniewach k/ Poznania 1 stycznia 1925 r. Dzięki poparciu władz kościelnych Sekretariat Krucjaty w Pniewach wydaje od października tegoż roku pismo „Hostia” i „Orędowniczek Eucharystyczny”, a na terenie Polski powstają coraz liczniej koła Krucjaty.

W 1927 r. generalnym dyrektorem Krucjaty na całą Polskę zostaje mianowany O. Józef Bok TJ i Księża Jezuici obejmują wydawnictwo czasopisma „Hostia”. Krucjata stale się rozwija tak, że w 1939 r. osiąga liczbę około 200 tysięcy członków.

Druga wojna światowa przerwała w Polsce wspaniały rozwój Krucjaty. Po wojnie w latach 1945 – 49 w niektórych rejonach Polski powstały jeszcze Koła Krucjaty. Ostatni ogólnopolski zjazd diecezjalny dyrektorów odbył się 1 lipca 1947 r. Wzięło w nim udział 37 kapłanów. Dalsze wydarzenia w Polsce uniemożliwiły prowadzenie Krucjaty jako oficjalnej organizacji dla dzieci.

We Francji od 1960 r. Krucjata Eucharystyczna zaczyna działać w nowym stylu, jako nowy ruch. Za radą Jana XXIII przybiera on nazwę: Eucharystyczny Ruch Młodych. Po latach kryzysowych Ruch ten odradza się i od 1970 r. uniezależnia się od Apostolstwa Modlitwy, działając w porozumieniu z odpowiednią Komisją w ramach Episkopatu Francji. Podobnie kształtują się dzieje ERM w Belgii. Natomiast we Włoszech i Hiszpanii Krucjata Eucharystyczna przekształca się w ERM, pozostając nadal jako sekcja młodzieżowa w ramach Apostolstwa Modlitwy. Z terenu krajów Europy ERM przenika do krajów Ameryki Łacińskiej: Meksyk, Brazylia, Kolumbia, Wenezuela, Paragwaj.

Aktualnie ERM jest ruchem międzynarodowym i obejmuje 3 miliony młodych na całym świecie.

W ramach przygotowań do II Kongresu Eucharystycznego w Polsce w wielu diecezjach powstały wspólnoty ERM. Praca w tych wspólnotach rozpoczęła się w roku szkolnym 1985/1986 i trwa do dzisiaj. Istnieje w 28 diecezjach, a skupia ok. 13 000 dzieci i młodzieży. Towarzyszy im liczna grupa animatorów. Do ERM przyjmowane są dzieci zasadniczo po Pierwszej Komunii Świętej a wyjątkowo w okresie przygotowania do niej. Program ERM–u jest doskonałym pogłębieniem przygotowania dziecka do pełnego udziału we Mszy Świętej.

ERM jest ruchem eklezjalnym, gromadzącym w parafiach dzieci i młodych, którzy razem przeżywają Ewangelię i z Jezusem chcą budować nowy świat.

Cele

Cele ERM-u to:

  • wdrażać dzieci do czynnego udziału we Mszy św. oraz innych form kultu Eucharystii;
  • ukazać Jezusa Eucharystycznego jako Przyjaciela;
  • rozbudzić w dziecku pragnienie modlitwy i nauczyć różnych jej form;
  • rozwijać postawy eucharystyczne: współoofiarowania, postawę wobec Słowa Bożego,
  • postawę jedności i miłości oraz wdzięczności;
  • uczyć dzieci systematycznej pracy nad sobą;
  • pogłębiać więź dzieci z Kościołem i zaprawiać do apostolstwa.

Formację w ERM-ie streszczają 4 krótkie zasady:

  • sercem Ruchu jest Eucharystia stąd pierwsza zasada: Żyj Mszą świętą!
  • by kochać Jezusa trzeba Go poznawać w Jego Słowie: Czytaj Ewangelię!
  • życzliwość, serdeczna pomoc i otwarcie na drugiego człowieka w: Kochaj bliźnich!
  • bardzo ważny dla ERM-u wymiar świadectwa i apostolstwa zawiera zasada: Bądź trzynastym apostołem!

Obowiązki członka ERM-u:

  1. Modli się gorliwie rano i wieczorem.
  2. Często bierze pełny udział we Mszy Świętej i adoruje Pana Jezusa.
  3. Słucha uważnie rodziców i wychowawców.
  4. Pilnie wypełnia swoje obowiązki.
  5. Jest czysty w myślach, słowach i uczynkach.
  6. Jest dobry, nie kłóci się i chętnie pomaga innym.
  7. Zawsze mówi prawdę.
  8. Żyje sprawami Kościoła, Parafii i wspiera w modlitwie Ojca Świętego.
  9. Wnosi radość, pokój i zgodę w swoje otoczenie.
  10. Nie pije alkoholu, nie pali papierosów i nie używa narkotyków.

Podstawą duchowości ERM jest Pismo Święte, a szczególnie 3 teksty:  Łk 22,19-20 i J 13,1-35 – Ostatnia Wieczerza; Łk 24,13-35 – spotkanie Jezusa z uczniami idącymi do Emaus; J 19,28-37 – przybicie Serca Jezusowego na krzyżu

Zadania wychowawcze

Podstawowe zadania wychowawcze ERM-u:

  1. Jest szkołą modlitwy.
  2. Wspomaga katechezę domową, parafialną i szkolną we wdrażaniu dziecka do rozumienia Mszy św. jako OFIARY zbawczej i UCZTY eucharystycznej będącej darem Chrystusa Odkupiciela i zadaniem wzywającym do dawania świadectwa.
  3. Zachęca do comiesięcznej spowiedzi – w miarę możności przed wybranym przez siebie stałym spowiednikiem oraz częstej Komunii Św., jednoczącej nas ściśle z Chrystusem i Kościołem. Adoracja Najświętszego Sakramentu jest włączona w całokształt pracy samowychowawczej.
  4. Innym ważnym środkiem formacyjnym jest codzienny rachunek sumienia służący poznawaniu przed Bogiem prawdy o sobie samym oraz samokontrola podjętych postanowień.
  5. Niezmiernie ważnym środkiem jest także – ofiara – rozumiana jako stawianie sobie samemu pewnych wymagań. Praca z Jezusem – Przyjacielem nad przezwyciężaniem własnych wad i słabości.
  6. Otwarcie się na innych, życzliwość, dobroć i uczynność dla ludzi, poczucie więzi wspólnotowej, jest najlepszą szkołą miłości i zachętą do postaw apostolskich, odwagi, męstwa w wyznawaniu wiary przy zetknięciu się ze środowiskiem pluralistycznym w rodzinie, szkole i życiu społecznym.

Co pragnie dawać ERM?

  • Dzieciom – pomoc w kształtowaniu pełnej osobowości ludzkiej i dojrzalej postawy chrześcijańskiej. Rodzicom – ułatwiać skuteczność oddziaływań wychowawczych i pomoc w pogłębieniu ducha religijnego w życiu rodziny.
  • Parafii – przysparzać członków wspólnoty bardziej świadomych odpowiedzialności za życie Kościoła lokalnego. Każda wspólnota ERM-u jest silnie zakorzeniona w życiu parafii.
  • Katechezie szkolnej – możliwość tworzenia właściwej atmosfery i większej aktywności uczniów w realizowaniu postanowień podejmowanych na lekcji religii, a także chęć oddziaływania apostolskiego na środowisko szkolne.
  • Kościołowi powszechnemu – ludzi przygotowanych do przyjęcia na siebie zadań społecznych o szerszym zakresie niż rodzina i parafia.

Z życia Krucjaty w Korczynie

  • Krucjata Eucharystyczna adoruje Pana Jezusa przy Bożym Grobie ( 2000 r.)
  • 47 dziewczynek bawi się przy ognisku ( 2002 r.)
  • dziewczynki wyjeżdżają do Kalwarii Pacławskiej na Misterium Męki Pańskiej ( Niedziela Palmowa 2003 r.)
  • wycieczka do Dębowca do sanktuarium Matki Bożej Saletyńskiej, a tam Msza święta, ognisko i zabawy
  • wyjazd do Miejsca Piastowego na Misterium Męki Pańskiej (2004 r.)
  • przygotowanie liturgii na rozpoczęcie nowego roku szkolnego 2005/2006
  • Misyjny Dzień Dzieci u Sióstr Klawerianek w Krośnie – 28 dziewczynek z Krucjaty uczestniczyło w tym dniu
  • przygotowanie kartek świątecznych
  • adoracja żłóbka w kaplicy Sióstr Służebniczek
  • przyjęcie 20 dziewczynek do Krucjaty w Uroczystość Chrystusa Króla ( 2009 r.)
  • udział w comiesięcznej Mszy świętej w  I czwartek, przygotowanie oprawy liturgicznej
  • różaniec w intencji kapłanów z racji Roku Kapłańskiego w I czwartek przed Mszą świętą 
  • pożegnanie Żłóbka wierszem i kolędą w kościele parafialnym
  • przygotowanie nabożeństw drogi krzyżowej
  • czynny udział w procesji Bożego Ciała
  • ognisko i pieczenie kiełbasy na zakończenie pracy ERM w roku szkolnym 2009/2010 
  • udział w rekolekcjach  w Dubiecku ( ok. 40 dzieci w różnych turnusach wakacyjnych)
  • W Uroczystość Chrystusa Króla, 21 listopada 2010 r. do Krucjaty Eucharystycznej zostały przyjęte 3 nowe dziewczynki z kl. III: Ola Dzieża, Kasia Prajsner i Kasia Półchłopek

Spotkania Krucjaty Eucharystycznej mają miejsce w każdy piątek tygodnia w salce Domu Katechetycznego o godz. 1600, w porze zimowej u Sióstr Służebniczek w Przedszkolu o godz. 1600. Serdecznie zapraszamy!!!!

Chór „Chorus” – historia i działalność

Działający przy parafii NMP Królowej Korony Polskiej w Korczynie pod mecenatem kustosza Sanktuarium św. Józefa Sebastiana Pelczara JW ks. prałata Edwarda Sznaja i Gminy Korczyna chór mieszany „Chorus” jest kontynuatorem śpiewaczej tradycji kościelnej założonego w 1937 roku przez śp. p. organistę Józefa Kosibę czterogłosowego chóru męskiego. Za sprawą starań swego dyrygenta zespół szybko osiągnął wysoki poziom artystyczny, uświetniając swymi występami uroczystości kościelne i lokalne we własnej parafii, a także w parafiach ościennych oraz mieście Krośnie. 

Lata wojny i okupacji spowodowały przerwę w działalności zespołu; wznowiono ją w roku 1947 jako 4-głosowy chór mieszany. Lata początków PRL-u były dla dyrygenta adeptów śpiewu chóralnego trudnym okresem, pełnym różnego rodzaju nacisków i wyrzeczeń. By móc zachować status zespołu parafialnego, trzeba też było na żądanie władz świadczyć usługi śpiewacze na rzecz nowego porządku społecznego. Stąd też, obok stanowiących trzon repertuaru chóru pięknych utworów religijnych na poszczególne okresy roku liturgicznego, trzeba było mieć w zanadrzu pozycje „sławiące” ideę i dzieło budowniczych socrealizmu.

Założyciel i pierwszy dyrygent korczyńskiego chóru Józef Kosiba prowadził zespół do roku 1975.  Od 1979 roku (z przerwą w latach 1995 – 1998) kieruje i dyryguje chórem, który przyjął nazwę „Chorus”, jego następca p. Stanisław Szostak.

Chór liczy obecnie 55 członków i uświetnia występami uroczystości kościelne i gminne.

W swoim bogatym repertuarze ma kilkadziesiąt kolęd i pastorałek, liczne pieśni wielkanocne, maryjne, okolicznościowe – w tym w języku łacińskim, pieśni patriotyczne, a także większe utwory jak: „7 słów Chrystusa na krzyżu” czy „Męka Pańska wg św. Łukasza”.

Zespół od roku 2000 uczestniczy w organizowanym przez Krośnieńskie Starostwo Międzynarodowym Przeglądzie Chórów w Dukli, a od roku 2006 jest współorganizatorem Przeglądu Chórów w Sanktuarium św. Józefa Sebastiana Pelczara. Rokrocznie daje chór liczne koncerty nie tylko w kościołach okolicznych parafii, ale także w kraju i za granicą (m.in. w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach, Sanktuarium Matki Boskiej Fatimskiej na Krzeptówkach w Zakopanem,  Suchedniowie, Kamiannej oraz na Słowacji w Stropkovie, Svidniku i Klusovie).

28 każdego miesiąca można posłuchać chóru „Chorus” zapewniającego oprawę muzyczną transmitowanej przez diecezjalne Radio „Fara”  Mszy św. i nabożeństwa dziękczynnego ku czci św. Józefa Sebastiana Pelczara z jego Sanktuarium w Korczynie.


Remont Korczyńskich organów

W roku 1957 firma Kruszewskiego z Warszawy wykonała do naszego kościoła organy 22 głosowe, które wysłużone wymagały gruntownego remontu. Dlatego w roku 2009 powierzyliśmy firmie Bałchan z Chmielnika ich renowację i rozbudowę.

Rozbudowa instrumentu obejmowała w zakresie brzmienia z 22 do 34 głosów w tym 3 głosy języczkowe. Najważniejsze to zmiana traktury z pneumatycznej na elektromagnetyczną. Instrument powiększono o 2 wiatrownice co wiązało się z wysunięciem całego instrumentu do przodu o ponad półtora metra. Wymieniono miechy i cały osprzęt. Zamontowano elektromagnesy i wstawiono nowe głosy.

Zamontowano nowy kontuar, czyli stół gry, który ma obecnie trzy manuały i pedał. Poprzedni miał dwa manuały i pedał. Dokonano czyszczenia i renowacji piszczałek i w końcowej fazie strojenia instrumentu. Do chwili obecnej czekamy na wykonanie i wstawienie jednego głosu języczkowego , które to głosy dopełnią brzmienia instrumentu.

Składamy serdeczne podziękowanie i Bóg zapłać wszystkim ofiarodawcom za ofiary składane na ten cel.


CHÓR „CHORUS” w roku Jubileuszu 75-lecia

(2011/2012)

Dyrygent i kierownik artystyczny:

Stanisław Szostak

Zarząd Chóru:

Stanisław Roman – prezes

Andrzej Gazda – wiceprezes

Irena Trznadel – skarbnik

Kazimiera Kwolek – członek Zarządu

Marta Kwolek – członek Zarządu

Kronikarz: Zofia Roman

Sopran:

Maria Jantosz, Kazimiera Kwolek, Marta Kwolek, Bernardeta Kozioł, Maria Łozińska, Wioletta Moskal, Justyna Nykiel, Zuzanna Nykiel, Agata Obłój, Joanna Pietrzkiewicz, Irena Pogwizd, Maksymiliana Polakowska, Michalina Potoczna, Ewa Szafrańska, Anna Trzemżalska, Irena Trznadel, Maria Wajda, Bronisława Wojnar

Alt:

Maria Jakubik, Danuta Kozubek, Zofia Kmon, Zofia Kielar, Krystyna Mikołajczyk, Maria Paradysz,  Anna Patla, Zofia Pelczarska, Iwona Raś, Zofia Roman, Bożena Szumska, Halina Szymańska, Anna Wajda, Maria Wójcikiewicz

Tenor:

Edward Baszak, Andrzej Gazda, Stanisław Grochmal, Stanisław Pelczar, Franciszek Półchłopek, Tadeusz Półchłopek, Wojciech Pogwizd, Stanisław Roman, Jan Szymański, Jan Winiarski, Edward Zajchowski

Bas:

Dariusz Gazda, Stanisław Gierlach, Witold Gierlach, Józef Gonet, Edward Jantosz, Wiesław Pałka, Jan Prajsnar, Bogdan Such, Kazimierz Trznadel,  Łucjan Waśko, Stanisław Wojnar, Stanisław Ziobro, Stefan Zych

Chrzest
Spowiedź
I Komunia
Eucharystia
Bierzmowanie
Małżeństwo
Namaszczenie
Pogrzeb